Ο άνθρωπος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΡΑΠΤΗΣ

Ομιλία της συγχωριανής μας Μαριάννας Κολοβίνου για τον παππού της, τον δάσκαλο Θεόδωρο Ράπτη και την σημασία του δασκάλου, όχι απλά ως επάγγελμα αλλά ως στάση ζωής. 

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να σας μιλήσω για τον παππού μου, τον Θόδωρο τον δάσκαλο, όπως τον θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια. Άλλωστε, τη μεθεπόμενη Τετάρτη στις 30 Ιανουαρίου, γιορτάζουμε την εορτή των τριών Ιεραρχών γιορτή αφιερωμένη στην παιδεία στους μαθητές και τους δασκάλους. Ας είναι λοιπόν αυτή η ομιλία μου ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον αγαπημένο μου παππού, τον Θόδωρο τον δάσκαλο. 

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο Μέγας Αλέξανδρος

Όπως έγραψε ο Μέγα Αλέξανδρος «Στους γονείς μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην», εννοώντας τον φιλόσοφο Αριστοτέλη που ήταν ο δάσκαλός του, θα ήθελα και εγώ να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους τους

δασκάλους που είχα και κυρίως στον παππού μου, γιατί παρ’ όλο που δεν είχα δάσκαλο, με την όλη του στάση μετέδωσε στην μητέρα μου την αγάπη για την εκπαίδευση και εκείνη με την σειρά της σε εμένα κ έτσι είμαι σήμερα και εγώ εκπαιδευτικός, είμαι καθηγήτρια των Αγγλικών στο Αρσάκειο Ψυχικού καθώς και στην εγγονή της (είναι φοιτήτρια στο τμήμα Παιδαγωγικής Ιωαννίνων). 

Ο παππούς μου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Είχε μία επιβλητική παρουσία μέσα στην οικογένειά μας. Το όλο του παρουσιαστικό απέπνεε σεβασμό και κύρος. Τα λόγια του είχαν βαρύτητα. Με την προσωπικότητά του μαγνήτιζε όλα τα μέλη της οικογένειάς του και κυρίως εμάς τα εγγόνια του. Ήταν πολύ απλός, σοβαρός, δίκαιος, θεοσεβής και πράος, σπάνια θύμωνε. Είχε πολλά ενδιαφέροντα και ήταν ευαίσθητος χαρακτήρας. Αγαπούσε πολύ την οικογένεια του και συχνά έγραφε ποιήματα ή τραγούδια για να εκφράσει αυτό που ένιωθε. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η φιλομάθεια η αγάπη για την πρόοδο. Αγαπούσε πολύ το διάβασμα. Τον θυμάμαι σχεδόν πάντοτε να μελετά στο γραφείο του, ήσυχα σκυμμένο πάνω στα βιβλία του. Διάβαζε βιβλία δύσκολα και απαιτητικά, κυρίως λογοτεχνία, φιλοσοφία, παιδαγωγική ακόμη και ψυχολογία που μόλις τότε είχε (ιδρυθεί) θεμελιωθεί ως επιστήμη. Παρακολουθούσε όλες τις εξελίξεις σ’ αυτές τις επιστήμες. Αγαπούσε πολύ τη διδασκαλία και μετέδωσε αυτήν τη αγάπη και στην κόρη του, η οποία έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών. Παρακολούθησε ως εσώκλειστη σπουδάστρια για δύο χρόνια την παιδαγωγική ακαδημία και κατόπιν εργάστηκε ως δασκάλα και αυτή. 

Όταν η μητέρα μου φοιτούσε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών, ο παππούς μου κέρδισε την εκτίμηση και το σεβασμό του διευθυντή της Ακαδημίας του καθηγητής Παιδαγωγικής κ. Σιούτα, ο οποίος του εμπιστευόταν τις κόρες του για να περνούν τις διακοπές τους στο σπίτι του. Οι κοπέλες αυτές ήταν συμμαθήτριες της μητέρας μου και η φιλία τους κράτησε μια ζωή. Ο παππούς μου πίστευε βαθιά στις ανθρώπινες αξίες. Η ανθρωπιά, η πνευματική καλλιέργεια, η μόρφωση ήταν σημαντικές γι’ αυτόν και ζούσε και έπραττε βάσει αυτών των αρχών. 

Δίπλα του βρισκόταν όλη του τη ζωή η σύζυγός του η Μαρία. Ήταν μία ανεκτίμητη σύζυγος. Είχε απίστευτη εργατικότητα και μεγάλη αφοσίωση στην οικογένειά της. Με το πρακτικό μυαλό της συμπλήρωνε τον χαρακτήρα του παππού και στήριζε την οικογένειά μας. 

Για πολλά χρόνια ο παππούς μου υπέφερε από την καρδιά του. Όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε ακούραστα ο πατέρας μου ο Ευάγγελος. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι όταν ο παππούς μου πλησίαζε στο τέλος του, είπε στον πατέρα μου «Ήλθον, είδον και απήλθον» τόσο βαθιά φιλοσοφημένος ήταν ο παππούς. 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι η χαρισματική προσωπικότητα του παππού μου, άφησε ανεξίτηλα ίχνη στους χαρακτήρες μας. Για την οικογένειά μας ήτα ένας θησαυρός, μία πυξίδα που μας καθοδηγούσε μέσα στις τρικυμίες της ζωής. 

Σας ευχαριστώ.

Οι τρεις δάσκαλοι στο Δημοτικό Σχολείο Βέλου (Αντώνης Τσαγρής, Θεόδωρος Ράπτης, Ελένη Πρωτόπαπα - Ιούνιος 1937)

Βέλο,

20 Ιανουαρίου 2019

Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε την ομιλία στο κανάλι μας στο YouTube.