Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019

Η Βόχα το 1921 «Βέλο – Βραχάτι – Ζευγολατειό»

Άρθρο του Κωνσταντίνου Σχοινοχωρίτη*
Ιστορικό πλαίσιο

Η υπό εξέταση χρονική περίοδος χαρακτηρίζεται ως μια ταραγμένη πολεμική περίοδος. Το έτος 1917 η Ελλά δα έλαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ. Με τη λήξη του Α΄ ΠΠ το έτος 1918, ξέσπασε Ελληνοτουρκικός πόλεμος και ξεκίνησε έτσι μια νέα δραματική περίοδος για τον Ελληνισμό. Το έτος 1919 με τη σύμφωνη γνώμη της Αντάντ άρχισε η επονομαζόμενη «Μικρασιατική εκστρατεία» όπου πραγματοποιήθηκε απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σμύρνης.

Έναν χρόνο αργότερα, την 10η Αυγούστου του έτους 1920 υπογράφτηκε η Συνθήκη των Σεβρών, η οποία δημιουργούσε προς στιγμή την Μεγάλη Ελλάδα των δύο Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία) και των πέντε θαλασσών (Αιγαίο, Ιόνιο, Μεσόγειος, Εύξεινος πόντος / Μαύρη θάλασσα, Προποντίδα). Η υπογραφή της συνθήκης αυτής αποτέλεσε τότε τη μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδος. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους προκηρύχθηκαν Εθνικές εκλογές και επέστρεψαν από την εξορία οι ηγέτες της αντιβενιζελικής παράταξης.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, την 12η Οκτωβρίου, πεθαίνει αιφνίδια ο βασιλιάς Αλέξανδρος από δάγκωμα μαϊμούς. Στην εκλογική αναμέτρηση που ακολουθεί την 1η Νοεμβρίου του έτους 1920 το κόμμα των Φιλελευθέρων ηττήθηκε και ο ηγέτης του Ελευθέριος Βενιζέλος δεν εκλέχθηκε ούτε καν βουλευτής. Η νέα αντιβενιζελική κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη που προέκυψε από τις κάλπες, την 22α Νοεμβρίου διενέργησε δημοψήφισμα για την επιστροφή του Βασιλέα Κωνσταντίνου με το νόθο εκλογικό αποτέλεσμα 99% υπέρ της επανόδου του.

Το έτος 1921 αποτελεί για την Ελλάδα μια κομβική χρονιά. Παρατηρείται μια μεταστροφή των συμμάχων μας υπέρ των Νεότουρκων και του επικεφαλής αυτών Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ από την άλλη η ελληνική κυβέρνηση απομακρύνει από την ηγεσία του στρατού σημαντικούς και έμπειρους αξιωματικούς.

Το έτος 1922 εκδηλώθηκε η τελική αντεπίθεση των Τούρκων που οδήγησε στην κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, την ολοκληρωτική καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού μετά από αιώνες από τις πατρογονικές του εστίες. Τον Σεπτέμβριο του έτους 1922 ξέσπασε Κίνημα στο Στρατό και το Ναυτικό και σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή από τους Συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά, και τον Αντιπλοίαρχο Δημήτριο Φωκά. Ακολουθούν τα γεγονότα της δίκης των εξ και η ανταλλαγή των πληθυσμών. Στο παρόν ιστορικό άρθρο παρουσιάζεται η εικόνα των τριών μεγαλύτερων χωριών της Βόχας, αυτών του Βέλου, του Βραχατίου και του Ζευγολατειού, πριν την έλευση και εγκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων από την μαρτυρική γη της Μικράς Ασίας.

Το Βέλο κατά το έτος 1921

Το Βέλο είναι ένας πεδινός, εύφορος και παραθαλάσσιος οικισμός του νομού Κορινθίας, ο οποίος βρίσκεται δυτικά της Κορίνθου σε υψόμετρο 30 – 45 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το κλίμα του είναι πολύ καλό και βρίσκεται πολύ κοντά στην Αθήνα, πάνω στην παλαιά Εθνική οδό η οποία συνδέει τη Νότια και τη Δυτική Ελλάδα με την πρωτεύουσα. Το Βέλο σήμερα αποτελεί ένα οικιστικό κέντρο 4ου επιπέδου, ενισχυόμενου. Πρόκειται ουσιαστικά για κεφαλοχώρι με προβλεπόμενο εξυπηρετούμενο πληθυσμό από δύο μέχρι οκτώ χιλιάδες κατοίκους.
Ο ρόλος αυτού του οικιστικού κέντρου είναι αντίστοιχος με αυτόν του 3ου επιπέδου, αλλά σε χαμηλότερη όμως κλίμακα. Έχει εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο από το έτος 1929. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι εντός της γεωγραφικής έκτασης που καλύπτει ο οικισμός του Βέλου περιλαμβάνονται και τα τοπωνύμια Αρφαρέϊκα (1), Καισαρέϊκα (2), Καλκανάς, Κενταυρέϊκα, Σαϊταίϊκα (3), Συνοικισμός (4) και Μποτσαρέϊκα (5).

Κατά το έτος 1921 το Βέλο αποτελούσε κοινότητα της επαρχίας Κορινθίας και περιελάμβανε τον οικισμό Βέλο και το χωριό Νεράντζα. Είχε έκταση 8.000 στρέμματα και συνολικό πληθυσμό 1600 κατοίκους. Παράγονταν τα εξής προϊόντα: Σταφίδα Κορινθιακή 2.000.000 λίτρες επί 3500 στρεμμάτων σταφίδων, Σταφίδα Σουλτανίνα 200 χιλ. οκ. επί 1 χιλ. στρεμμάτων, Οίνος 350 χιλ. οκ., Αγροί 1 χιλ. στρέμματα, Σίτος 10 χιλ. οκ. και Κριθή 5 χιλ. οκάδες.

Λιάσιμο Σταφίδας (Αρχείο: Μαρίας Τσικουδή)
Την ίδια περίοδο το Κοινοτικό Συμβούλιο απαρτίζονταν από τους Δαμασκηνό Ανδρέα, Καλόγηρο Γεώργιο, Κανιάρη Α., Κούγια Αλέξανδρο, Λάζο Ανδρέα και Ραυτόπουλο Βασίλη. Χρέη γραμματέα Κοινοτικού Συμβουλίου εκτελούσε ο Δουβής Κ. Χρήστος.

Η συγκοινωνία εξασφαλιζόταν από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Π.Α.Π που βρισκόταν στο 117,4 χλμ προς τα Δυτικά της Κορίνθου προσακτίως, ενώ η επικοινωνία γίνονταν με το Ταχυδρομείο και το Τηλεγραφείο.
  • Αρχαί: Συμβολαιογραφεία.
  • Ναοί: Αγία Μαρίνα (ρυθμού βυζαντινού).
  • Σχολεία: Ελληνικό Αρρένων, Δημοτικό Αρρένων πλήρες, Δημοτικό Θηλέων πλήρες.
Μελέτη Διδακτηρίων Βέλου που δεν υλοποιήθηκε (1922)
Εντός της κεντρικής πλατείας του χωριού υψώνεται ηρώο μαρμάρινο προς τιμή του εν Τζουμαγιά πεσόντος Μασσούρα Ν. Δημητρίου.
  • Συνεταιρισμοί: Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός.
  • Επαγγελματίες: Βιβλιοχαρτοπωλεία (αδελφοί Ράπτη), Δικηγόροι (Καλλίρης Γεώργιος, Κανιάρης Δημ., Σκαρπένης Νικ.), Γενικοί έμποροι (Ζηκούρας Αχιλλέας, Κατσώνης Χρήστος, Κοκκώνης Ιωάννης), Ιατροί (Αγγελίδης Κ., Βασιλείου Κ. [κτηνίατρος], Κανιάρης Χρ., Κόλλιας Γεώργιος, Μαρίνης Βασ., Ραυτόπουλος Β), Καπνοπωλεία (Ράπτη Δ., αδελφοί), Καφενεία (Αντωνόπουλος Ν., Τσακωτός Α., Χρυσικόπουλος Ευάγγελος), Μελισσοκομεία (Ραυτόπουλος Β.), Ξυλουργεία (Γκέλμπουρας Κ., Μασσούρης Τηλέμαχος, Μπουραντάνης Α., Σπηλιόπουλος Σ.), Παντοπωλεία (Αγγελόπουλος Ιωάννης, Βαρδουνιώτης Π., Ζόγκολης Βλ., Καλόγερος Γεώργιος, Τσιτσιμάνης Ν.), Σταφιδέμποροι (Οικονομόπουλος Αλέξανδρος, Σκαρπέτης Νικόλαος), Φαρμακεία (Καλπαζής Ανδρέας, Παπακυριάκος Δημήτριος).

Αναφορές εντός κειμένου:
1. Στο ύψος του νεκροταφείου, προς το ποτάμι. Εκεί είχαν πρωτοεγκατασταθεί οικογένειες που είχαν έρθει από τον Αρφαρά Κορινθίας.
2. Βρίσκεται στην περιοχή της Αγίας Αικατερίνης. Εκεί είχαν πρωτοεγκατασταθεί οικογένειες που είχαν έρθει από το Καίσαρι Κορινθίας.
3. Τα τοπωνύμια Καλκανάς, Κενταυρέϊκα και Σαϊτέικα υποδηλώνουν ως ονομασίες φυσικά πρόσωπα. Δηλαδή τους πρώτους κατοίκους που εγκαταστάθηκαν εκεί και έδωσαν στην κάθε περιοχή το όνομά τους, όπως Καλκανάς, Κένταυρος και Σαϊτης.
4. Είχαν πρωτοεγκατασταθεί οικογένειες προσφύγων από την Μικρά Ασία.
5. Είναι η περιοχή στη μέση του χωριού με κατεύθυνση προς το Γυμνάσιο – Λυκείο, η οποία είχε δοθεί μετά την κατάλυση της τουρκικής κυριαρχίας και την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως αποζημίωση και φόρο τιμής στη χήρα του Μάρκου Μπότσαρη, για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει ο Μπότσαρης στον Αγώνα της Απελευθέρωσης.

Κωνσταντίνος Σχοινοχωρίτης είναι Ιστορικός - συγγραφέας, Αρχειονόμος - Βιβλιοθηκονόμος - Μουσειολόγος, υποψήφιος διδάκτωρ. Αναλυτικότερα βιογραφικά στοιχεία του, μπορείτε να βρείτε εδώ.
τηλ.: 6945 832094
προσωπικό ιστολόγιο: http://adesmeutiskepsi.blogspot.com

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην τοπική εφημερίδα "Γνώμη Πολιτών", περιοχής Βόχας - Σικυωνίων (φύλλο 167, σελ. 24 - Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019 - Μέρος Α΄).
Στο Μέρος Β' θα βρείτε την ιστορία του Βραχατίου και Ζευγολατείου (φύλλο 168, σελ. 31 - Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019 - Μέρος Β΄).

Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

Πρόσκληση των μελών του Συλλόγου Βελιωτών σε Έκτακτη Γενική Συνέλευση

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βελιωτών "Η Αγία Μαρίνα" ομόφωνα αποφάσισε τα κάτωθι:

σύμφωνα με το Καταστατικό συγκαλεί Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών του, τα οποία και καλεί να παραστούν σε αυτή, το Σάββατο 6/7/2019 και ώρα 11.00 στην αίθουσα του Κ.Α.Π.Η. Βέλου (Αγίας Μαρίνας 81) για συζήτηση και λήψη αποφάσεων επί των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης:

ΘΕΜΑΤΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ:
  1. Κλείσιμο των υπαρχόντων βιβλίων του Συλλόγου και διατήρησή τους στο αρχείο του Συλλόγου
  2. Απόφαση για αγορά νέων και υποβολή τους προς θεώρηση στην αρμόδια Υπηρεσία της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Σε περίπτωση μη υπάρξεως απαρτίας η Γενική Συνέλευση θα διεξαχθεί την Κυριακή 14/7/2018 και ώρα 11.00.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Ο Σύλλογος Βελιωτών "Η Αγία Μαρίνα" στο e-Sisifos: Ψηφιακό Χρονολόγιο της Κορινθιακής Λαογραφίας

Ο Σύλλογος Βελιωτών "Η Αγία Μαρίνα" με ιδιαίτερη χαρά συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ Λαογραφικοί και Πολιτιστικοί Σύλλογοι Κορινθίας, το οποίο πραγματοποιείται στα πλαίσια του προγράμματος e-Sisifos: Ψηφιακό Χρονολόγιο της Κορινθιακής Λαογραφίας.

Το πρόγραμμα e-Sisifos: Ψηφιακό Χρονολόγιο της Κορινθιακής Λαογραφίας εντάσσεται στο πλαίσιο της Δράσης, "ΕΡΕΥΝΩ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ-ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ" και έχει χρονική διάρκεια 2 χρόνια, με ημερομηνία έναρξης 4/6/2018 και ημερομηνία ολοκλήρωσης 3/6/2020.

Υλοποιείται από:
  • τη ΡΑΠ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ο.Ε.
  • το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ - ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και
  • την BEST CYBERNETICS MON. I.K.E.
Προβλέπεται η δημιουργία μιας νέας διαδραστικής διαδικτυακής πύλης/portal, με το όνομα e-sisifos.gr, ως μέσο ανάδειξης και διάχυσης του λαϊκού πολιτισμού της Κορινθίας, που συνδυάζει την τεχνολογία με την αγάπη για τη λαογραφία, τη μουσικοχορευτική παράδοση, την τέχνη και γενικότερα τον πολιτισμό.

Βασικός στόχος είναι η ενδελεχής και συγκεντρωτική καταγραφή και η μετέπειτα ψηφιοποίηση του αρχειακού υλικού, που θα διευκολύνει την αναζήτηση, την διαθεσιμότητα και τη διάδραση των ενδιαφερόμενων με αυτά.

Οι εφαρμογές που θα προκύψουν αφορούν:
  1. Στη δυνατότητα των χρηστών (πολιτιστικών φορέων, ειδικών του χώρου κ.ά.) να δημιουργούν το δικό τους προφίλ μέσα στη διαδικτυακή πύλη, τροφοδοτώντας την με σχετικό υλικό και προβάλλοντας ταυτόχρονα το φυσικό αντικείμενο της ενασχόλησής τους.
  2. Στη δημιουργία εφαρμογής στα κινητά τηλέφωνα (mobile app) προσωποποιημένης πληροφόρησης σε σχέση με σημαντικά και ενδιαφέροντα πολιτιστικά σημεία.
  3. Στην υλοποίηση ψηφιακής εκπαιδευτικής πλατφόρμας (e-learning), που θ' απευθύνεται στην εκπαιδευτική κοινότητα (εκπαιδευτικούς-μαθητές-φοιτητές) και θα τροφοδοτείται από αυτήν, παρέχοντας στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα αξιοποίησης θεμάτων της πύλης, με ελκυστικά εργαλεία πρόσληψης, γνώσης και αξιολόγησης.
Ο Σύλλογος Βελιωτών "Η Αγία Μαρίνα" και τα μέλη του, ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΊΑ σε όλους τους εμπλεκόμενους καθώς η επιτυχία αυτού του προγράμματος θα χαρίσει στην Κορινθία μας, που τόσο πολύ αγαπάμε, σύγχρονα εργαλεία έτσι ώστε να αναδειχθεί και να πρωταγωνιστήσει.


Παρακολουθήστε εδώ την εναρκτήρια ημερίδα του e-Sisifos: Ψηφιακό Χρονολόγιο της Κορινθιακής Λαογραφίας που πραγματοποιήθηκε στις 17 Δεκεμβρίους 2018, στο Επιμελητήριο Κορινθίας.

Τρίτη 30 Απριλίου 2019

Όργανα Συλλόγου

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ:

Πρόεδρος:
Κούτουλας Νικόλαος
Αντιπρόεδρος:
Ράπτης Θεόδωρος
Γεν. Γραμματέας:
Βασιλοπούλου Ροδούλα
Ταμίας:
Χρυσικόπουλος Ιωάννης
Μέλη:
Αθανασούλη Αικατερίνη
Ροβήλος Ανδρέας
Ράπτη Φωτεινή
Αναπλ. Μέλη:
Σκαρπέτη Μαρίνα 
Νικολοπούλου Βασιλική
Δρίτσα – Δόσχορη Όλγα

ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ:
Μέλη:
Χρυσικόπουλος Ευάγγελος
Μασούρη Αλεξάνδρα
Λιβάνη Μαρίνα
Αναπλ. Μέλος
Καρακατσάνη Δήμητρα

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ:

ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Κούτουλας Νικόλαος
Βασιλοπούλου Ροδούλα
Ράπτης Θεόδωρος
Αθανασούλη Αικατερίνη
Σκαρπέτη Μαρίνα
Χρυσικόπουλος Ιωάννης
Ράπτη Φωτεινή
Λιβάνη Μαρίνα
Ροβήλος Ανδρέας
Νικολοπούλου Βασιλική
Καρακατσάνη Δήμητρα
Χρυσικόπουλος Ευάγγελος
Δρίτσα - Δόσχορη Όλγα
Μασούρη Αλεξάνδρα


Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής - Το μοιρολόι της Παναγίας - στο Βέλο Κορινθίας

"Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής, σε αντίθεση με τα λοιπά κάλαντα (Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς, Θεοφανίων, Λαζάρου και Βαΐων), έχουν θρηνητικό χαρακτήρα και αναφέρονται στη Σταύρωση του Χριστού. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι «Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας». Σε πολλές περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε στον τάφο του προσφάτως αποβιώσαντος ενορίτη. Στην Σκιάθο άδονται την Μεγάλη Πέμπτη από ομάδες παιδιών, που γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας καλαμένιους σταυρούς στολισμένους με λουλούδια της άνοιξης. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής τείνουν σήμερα να εκλείψουν."

Παρακάτω, σας παραθέτουμε τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής, έτσι όπως τα τραγουδούσε στην παιδική της ηλικία η συγχωριανή μας κ. Αλεξάνδρα Μασούρη - Κελέγκα.

Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής

Σήμερα μαύρος ουρανός,
σήμερα μαύρη ημέρα.
Σήμερα όλοι θλίβονται,
και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα έβαλαν βουλή,
οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά,
οι τρεις καταραμένοι,
για να σταυρώσουν τον Χριστό,
των Πάντων Βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε,
να μπει σε περιβόλι.
Να λάβει δείπνο μυστικό,
για να τον λάβουν όλοι.
Η Παναγιά, η Δέσποινα,
καθόταν μοναχή της,
τις προσευχές της έκανε,
για τον μονογενή της.

Φωνή εξήλθε εξ ουρανού,
απ' Αρχαγγέλου στόμα.
Σώνουν Κυρά μου οι προσευχές,
σώνουν και οι μετάνοιες
και τον Υιόν σου πιάσανε
και στον φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή,
εκεί τον τυραννάνε.

Χαλκιά, χαλκιά φτιάξε καρφιά,
φτιάξε τρία περόνια.
Κι εκείνος ο Παράνομος,
βαρεί και φτιάχνει πέντε.
Συ φαραέ που τα 'φτιαξες,
πρέπει να μας διδάξεις.
Βάλτε τα δυο στα πόδια του,
τ' άλλα δυο στα χέρια.
Το τρίτο το φαρμακερό,
βάλτε το στη καρδιά του,
να στάξει αίμα το νερό,
να λιγωθεί η καρδιά του.

Η Μάρθα, η Μαγδαληνή
και του Λαζάρου η μάνα,
επήραν το στρατί - στρατί,
στρατί το μονοπάτι.
Και το στρατί τις έβγαλε,
εις του κλειστού την πόρτα.
Άνοιξε πόρτα του κλειστού
και πόρτα του Πιλάτου.
Και η πόρτα από το φόβο της,
άνοιξε μοναχή της.
Κοιτούν δεξιά, κοιτούν ζερβά,
κανέναν δεν γνωρίζουν,
κοιτούν και δεξιότερα,
βλέπουν τον Άγιο Γιάννη.

Άγιε Γιάννη Πρόδρομε
και βαπτιστή του Γιού μου,
μην είδες τον Υιόκα μου
και τον διδάσκαλό σου.
Δεν έχω στόμα να σου πω,
γλώσσα να σου μιλήσω.
Δεν έχω χέρι πάλαμο,
για να σου Τον εδείξω.
Βλέπεις εκείνον τον ψηλό
τον παραπονεμένο,
όπου φορεί πουκάμισο
στο αίμα βουτηγμένο;
Εκείνος είναι ο Γιόκας σου
και με ο διδάσκαλός μου.

Η Παναγιά, σαν τ' άκουσε
έπεσε και ελιγώθει.
Δεν μου μιλάς παιδάκι μου,
δεν μου μιλάς παιδί μου.
Τι να σου πω μανούλα μου,
που διάφορο δεν έχεις.
Μόνο το Μέγα Σάββατο,
κοντά το μεσημέρι,
όπου θα λαλήσει ο πετεινός,
σημάνουν οι καμπάνες,
σημάνει και η Αγιά Σοφιά,
με τρεις χρυσές καμπάνες.

Όποιος το λέει, σώζεται
κι όποιος το ακούσει, αγιάζει
κι όποιος το καλοαφουγκραστεί,
παράδεισο θα λάβει.
Παράδεισο και λίβανο,
από τον Άγιο Τάφο.

πηγές:
  1. Κείμενο: Σαν Σήμερα.gr
  2. Κάλαντα: από το αρχείο της κας Αλεξάνδρας Μασούρη - Κέλεγκα

Δευτέρα 22 Απριλίου 2019

Η Ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Βέλου από την Απελευθέρωση έως το 1940

Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Κορινθία και η Βόχα ιδιαίτερος είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές από τον απελευθερωτικό αγώνα αλλά και δυστυχώς από τον εμφύλιο πόλεμο που είχε ακολουθήσει. Πρώτο μέλημα των κατοίκων του Βέλου ήταν να οργανώσουν τα σπίτια τους και να καλλιεργήσουν τα κτήματα τους. Ο μικρός και αραιός πληθυσμός, η έλλειψη πόρων αλλά και δασκάλων, ήταν οι κυριότεροι λόγοι ώστε για πολλά χρόνια να μην υπάρχει η στοιχειώδης εκπαίδευση για τα παιδιά του Βέλου και να κυριαρχεί ο αναλφαβητισμός.

Πλήρες Σχολείο Βέλου (περίπου 1930)
Το 1841 τα παιδιά του Βέλου φοιτούσαν στο Δημοτικό Σχολείο Κοκκωνίου.

Περίπου το 1850 ιδρύεται μονοτάξιο μεικτό σχολείο στο Βέλο, τις ανάγκες του οποίου κάλυπταν οι κάτοικοι του χωριού.

Με τον σεισμό του 1858, το σχολείο καταστράφηκε και στεγαζόταν πλέον σε διάφορα σπίτια του χωριού, με ενοίκιο το οποίο πλήρωνε η Κοινότητα.

Το 1881 ο πληθυσμός του Βέλου έχει τετραπλασιασθεί και δάσκαλος στο σχολείο είναι ο Αριστείδης Παπαβασιλείου. Ύστερα τον διαδέχονται έως και το 1889 οι δάσκαλοι Θεοδοσιάδης, Βασιλάκης και Γαλάνης.

Το 1893 ιδρύεται σχολείο θηλέων στο Βέλο, με δασκάλα την Ειρήνη Καλογεροπούλου. Την ίδια χρονιά στο σχολείο αρρένων δάσκαλος είναι ο Ιωάννης Τσιφτσής.

Το 1897 το σχολείο αρρένων γίνεται διτάξιο και τα μαθήματα τα παρακολουθούν και τα παιδιά της Νεράντζας. Δάσκαλοι είναι ο Παπασπυρόπουλος και Γιαννούτσος.

Το 1902 δάσκαλος στο σχολείο αρρένων είναι ο Πανούσης και στο σχολείο θηλέων η Ελένη Γκιώνη.
Πλήρες Σχολείο Βέλου (περίπου 1930)
Το 1908 το σχολείο αρρένων στεγάζεται εκεί που βρίσκεται σήμερα το σπίτι του Τσάκαλη και δάσκαλοι ήταν ο Γκουβανάς και Παπασπυρόπουλος. Το σχολείο θηλέων στεγάζεται στον πάνω όροφο του σπιτιού του Χρόνη και λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στην οικία Θεοδοσίου.

Το 1916 το Δημοτικό Σχολείο έγινε δημόσιο αλλά πάντα υπήρχε οικονομική ενίσχυση σε αυτό από την Κοινότητα και το Εκκλησιαστικό Ταμείο της Αγίας Μαρίνας. Διευθυντής και γραμματέας της σχολικής επιτροπής ήταν ο Αντώνιος Τσαγρής. Το σχολείο αρρένων στεγαζόταν σε οίκημα του Αλέξη Κούγια.

Το 1918 το σχολείο έγινε μεικτό και από διτάξιο έγινε τριτάξιο.

Το 1920 ο Τρύφων Ράπτης δημιουργεί τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Βέλου "Η ΠΡΟΟΔΟΣ", ο οποίος καταφέρνει με εράνους, θεατρικές παραστάσεις και διάφορες άλλες εκδηλώσεις, να συγκεντρώσει χρήματα και να αγοράσει οικόπεδο στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το κτίριο της ΑΧΕΠΑΝΣ. Μετά από 3 χρόνια περίπου κτίστηκε εκεί μικρό σχολείο με 2 αίθουσες και γραφείο. Τα χρήματα δόθηκαν από το Σύλλογο αλλά και από την Κοινότητα η οποία είχε επιβάλει φορολογία στους κατοίκους υπέρ του ταμείου εκπαιδευτικής πρόνοιας. Διευθυντής στο σχολείο αρρένων είναι ο Θεόδωρος Ράπτης, με δασκάλους,τον Αντώνη Τσαγρή και την Ελένη Γκιώνη. Εκείνη την εποχή φτάνουν πολλοί πρόσφυγες από την Μικρά Ασία με αποτέλεσμα την δημιουργία δεύτερης τάξης αρρένων.

Το 1928 το σχολείο παθαίνει ζημιά από τον σεισμό και στεγάζεται σε ξύλινες παράγκες. Τον Αύγουστο του 1930 συνεδριάζει η σχολική επιτροπή,για την αγορά οικοπέδου και την ανέγερση νέου διδακτηρίου. Αποφασίζεται η πώληση του κατεστραμμένου σχολείου και του προαυλίου που άνηκαν στον Σύλλογο Ερασιτεχνών "Η ΠΡΟΟΔΟΣ", στον Σύλλογο των Ελλήνων της Αμερικής ΑΧΕΠΑΝΣ.
Η σχολική επιτροπή από το 1930, αποτελούμενη από τους: Θεόδωρο Ράπτη, Δημήτριο Τσάλη, Νικόλαο Κεχρή και αργότερα από τους Αντώνιο Τσαγρή, Δημήτριο Καριοφύλλη, Γεώργιο Χριστοδούλου, Γεώργιο Λουκόπουλο, Παναγιώτη Λιβάνη, αναλαμβάνουν την μεγάλη ευθύνη για την επίτευξη του σκοπού, την ανέγερση του Σχολείου. Ήσαν υπεύθυνοι για την διαχείριση των χρημάτων που προέρχονταν από τις συνδρομές της Αγίας Μαρίνας, της Κοινότητας, από την οργάνωση τοπικού λαχείου, από εράνους και τέλος από πρόστιμα σε γονείς για παραβάσεις διατάξεων περί υποχρεωτικής φοίτησης.

Το καλοκαίρι του 1932 με τα χρήματα που είχαν πάρει από τους ΑΧΕΠΑΝΣ, αγόρασαν μια έκταση 4,5 στρεμμάτων σε πλεονεκτική θέση στο κέντρο του χωριού. Τον Ιανουάριο του 1933 μετά από πολλές ενέργειες, προεξάρχοντος του Θεόδωρου Ράπτη, το Κράτος δίνει 250.000 δρχ για την ανέγερση του σχολείου. Αμέσως αρχίζουν οι εργασίες και παραδίδεται σε λειτουργία το 1937.
Σχολείο στην περιοχή ΑΧΕΠΑ (περίπου 1935)
Το καινούργιο σχολείο είναι διώροφο, κτισμένο όλο με τσιμέντο, με υπόστεγο και αυλόγυρο για γυμναστικές ασκήσεις των μαθητών και τις αθλητικές προπονήσεις των φιλάθλων και κήπο.

Το 1937 το σχολείο ήταν τριτάξιο, στον δε πρώτο όροφο λειτουργούσε ημιγυμνάσιο και πεντατάξιο αστικό. 

Τον Σεπτέμβρη του 1939 καταργήθηκαν και τα δύο και ιδρύθηκε αστική σχολή νέου τύπου η οποία τον Νοέμβρη του ίδιου έτους καταργήθηκε λόγω έλλειψης μαθητών.

Το 1940 το δημοτικό είχε 287 μαθητές, 162 αγόρια,και 125 κορίτσια και τρεις δάσκαλους.
Απρίλης 1940 (μπροστά από το Νέο Δημοτικό Σχολείο)
Βέλο,
20 Ιανουαρίου 2019

Σάββατο 13 Απριλίου 2019

Ο άνθρωπος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΡΑΠΤΗΣ

Ομιλία της συγχωριανής μας Μαριάννας Κολοβίνου για τον παππού της, τον δάσκαλο Θεόδωρο Ράπτη και την σημασία του δασκάλου, όχι απλά ως επάγγελμα αλλά ως στάση ζωής. 

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να σας μιλήσω για τον παππού μου, τον Θόδωρο τον δάσκαλο, όπως τον θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια. Άλλωστε, τη μεθεπόμενη Τετάρτη στις 30 Ιανουαρίου, γιορτάζουμε την εορτή των τριών Ιεραρχών γιορτή αφιερωμένη στην παιδεία στους μαθητές και τους δασκάλους. Ας είναι λοιπόν αυτή η ομιλία μου ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον αγαπημένο μου παππού, τον Θόδωρο τον δάσκαλο. 

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο Μέγας Αλέξανδρος
Όπως έγραψε ο Μέγα Αλέξανδρος «Στους γονείς μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην», εννοώντας τον φιλόσοφο Αριστοτέλη που ήταν ο δάσκαλός του, θα ήθελα και εγώ να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους τους
δασκάλους που είχα και κυρίως στον παππού μου, γιατί παρ’ όλο που δεν είχα δάσκαλο, με την όλη του στάση μετέδωσε στην μητέρα μου την αγάπη για την εκπαίδευση και εκείνη με την σειρά της σε εμένα κ έτσι είμαι σήμερα και εγώ εκπαιδευτικός, είμαι καθηγήτρια των Αγγλικών στο Αρσάκειο Ψυχικού καθώς και στην εγγονή της (είναι φοιτήτρια στο τμήμα Παιδαγωγικής Ιωαννίνων). 

Ο παππούς μου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Είχε μία επιβλητική παρουσία μέσα στην οικογένειά μας. Το όλο του παρουσιαστικό απέπνεε σεβασμό και κύρος. Τα λόγια του είχαν βαρύτητα. Με την προσωπικότητά του μαγνήτιζε όλα τα μέλη της οικογένειάς του και κυρίως εμάς τα εγγόνια του. Ήταν πολύ απλός, σοβαρός, δίκαιος, θεοσεβής και πράος, σπάνια θύμωνε. Είχε πολλά ενδιαφέροντα και ήταν ευαίσθητος χαρακτήρας. Αγαπούσε πολύ την οικογένεια του και συχνά έγραφε ποιήματα ή τραγούδια για να εκφράσει αυτό που ένιωθε. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η φιλομάθεια η αγάπη για την πρόοδο. Αγαπούσε πολύ το διάβασμα. Τον θυμάμαι σχεδόν πάντοτε να μελετά στο γραφείο του, ήσυχα σκυμμένο πάνω στα βιβλία του. Διάβαζε βιβλία δύσκολα και απαιτητικά, κυρίως λογοτεχνία, φιλοσοφία, παιδαγωγική ακόμη και ψυχολογία που μόλις τότε είχε (ιδρυθεί) θεμελιωθεί ως επιστήμη. Παρακολουθούσε όλες τις εξελίξεις σ’ αυτές τις επιστήμες. Αγαπούσε πολύ τη διδασκαλία και μετέδωσε αυτήν τη αγάπη και στην κόρη του, η οποία έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών. Παρακολούθησε ως εσώκλειστη σπουδάστρια για δύο χρόνια την παιδαγωγική ακαδημία και κατόπιν εργάστηκε ως δασκάλα και αυτή. 

Όταν η μητέρα μου φοιτούσε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πατρών, ο παππούς μου κέρδισε την εκτίμηση και το σεβασμό του διευθυντή της Ακαδημίας του καθηγητής Παιδαγωγικής κ. Σιούτα, ο οποίος του εμπιστευόταν τις κόρες του για να περνούν τις διακοπές τους στο σπίτι του. Οι κοπέλες αυτές ήταν συμμαθήτριες της μητέρας μου και η φιλία τους κράτησε μια ζωή. Ο παππούς μου πίστευε βαθιά στις ανθρώπινες αξίες. Η ανθρωπιά, η πνευματική καλλιέργεια, η μόρφωση ήταν σημαντικές γι’ αυτόν και ζούσε και έπραττε βάσει αυτών των αρχών. 

Δίπλα του βρισκόταν όλη του τη ζωή η σύζυγός του η Μαρία. Ήταν μία ανεκτίμητη σύζυγος. Είχε απίστευτη εργατικότητα και μεγάλη αφοσίωση στην οικογένειά της. Με το πρακτικό μυαλό της συμπλήρωνε τον χαρακτήρα του παππού και στήριζε την οικογένειά μας. 

Για πολλά χρόνια ο παππούς μου υπέφερε από την καρδιά του. Όλα αυτά τα χρόνια τον φρόντιζε ακούραστα ο πατέρας μου ο Ευάγγελος. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι όταν ο παππούς μου πλησίαζε στο τέλος του, είπε στον πατέρα μου «Ήλθον, είδον και απήλθον» τόσο βαθιά φιλοσοφημένος ήταν ο παππούς. 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι η χαρισματική προσωπικότητα του παππού μου, άφησε ανεξίτηλα ίχνη στους χαρακτήρες μας. Για την οικογένειά μας ήτα ένας θησαυρός, μία πυξίδα που μας καθοδηγούσε μέσα στις τρικυμίες της ζωής. 

Σας ευχαριστώ.

Οι τρεις δάσκαλοι στο Δημοτικό Σχολείο Βέλου (Αντώνης Τσαγρής, Θεόδωρος Ράπτης, Ελένη Πρωτόπαπα - Ιούνιος 1937)

Βέλο,
20 Ιανουαρίου 2019

Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε την ομιλία στο κανάλι μας στο YouTube.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Ο δάσκαλος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΡΑΠΤΗΣ

Ομιλία του συγχωριανού μας Θεόδωρου Ράπτη για τον παππού του, τον δάσκαλο Θεόδωρο Ράπτη.

Ο Θεόδωρος Ράπτης γεννήθηκε στο Βέλο την πρωτοχρονιά του 1882.  Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αναστασίου Ράπτη και της Αναστασίας Ράπτη από τα συνολικά επτά παιδιά που απέκτησαν.

Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο Βέλο και κατόπιν πήγε στο γυμνάσιο Κορίνθου από το οποίο αποφοίτησε το 1900. Ο πατέρας του πίστευε ότι είχε σπουδάσει αρκετά,  μπροστά όμως στην επιμονή της κόρης του Ελένης και της γυναίκας του, υποχώρησε και τον έστειλε στην Αθήνα να σπουδάσει δάσκαλος.
  
Αποφοίτησε  από το διδασκαλείο τον Ιούνιο του 1902.  Την ίδια χρονιά καταταγεί στο στρατό στο πρώτο τάγμα ευζώνων στην Κόρινθο.  Το 1903 διορίζεται  δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο Μελισσίου,  από το οποίο μετατίθεται το 1904 στο δημοτικό σχολείο Κοκκωνίου, όπου και παραμένει έως το 1912.
Απόφοιτοι Διδασκαλείου - Ιούνιος 1902
Το 1912 ξεσπά ο Βαλκανικός Πόλεμος και βρίσκεται ως έφεδρος αξιωματικός στην πρώτη γραμμή στην Μακεδονία να πολεμά εναντίον των Τούρκων αρχικά και κατόπιν των Βουλγάρων. Για τον ηρωισμό που επέδειξε τιμήθηκε με μετάλλιο ανδρείας.  Γράφει πολεμικό ημερολόγιο στο οποίο αναφέρει λεπτομερώς τις επιτυχίες, την χαρά, την θλίψη,  τον πόνο και την συγκίνηση που νιώθει ένας στρατιώτης.  Αισθήματα που εμείς σήμερα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Ξεχωριστή είναι η περιγραφή της εισόδου του τάγματος ευζώνων στη Θεσσαλονίκη και η χαρά και η συγκίνηση των Ελλήνων για την απελευθέρωση της πόλης.

Στρατιωτική Φωτογραφία - Ιούνιος 1916
Μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφει στην έδρα του στο Κοκκώνι.  Το 1916 ιδρύει στο Βέλο τον πρώτο Γεωργικό Συνεταιρισμό στην Αργολιδοκορινθία.  Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κάνει μια ομιλία στην γενική συνέλευση όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει τα εξής:

"Ζούμε σε ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου με εξαιρετικό κλίμα όπου παράγονται ποιοτικά προϊόντα, οι αγρότες ζουν φτωχικά, δουλεύοντας όλη μέρα χωρίς να απολαμβάνουν τους κόπους της δουλειάς τους αναγκάζοντας έτσι πολλούς να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό." Αναφέρει ότι μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών "όταν τελειώσουν το δημοτικό σχολείο βοηθούν τους γονείς τους στα κτήματα στις πιο βαριές εργασίες,  έλλειψη χρημάτων και εργατών, στις εργασίες συμμετέχουν και τα κορίτσια. Έτσι τα παιδιά σε συνδυασμό με την ελλιπή διατροφή έχουν πρόβλημα στην ανάπτυξη τους και το βασικότερο στην ψυχολογία τους." Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι είναι εμφανείς οι κακουχίες και οι στερήσεις στα μάτια τους. Κατηγορεί για την άθλια κατάσταση των αγροτών την πολιτεία με την υπέρογκη φορολογία, τους εμπόρους οι περισσότεροι των οποίων ήταν και κομματάρχες,  οι οποίοι έκλεβαν,  εκμεταλλεύονταν και εκβίαζαν τους φτωχούς κτηματίες. Τέλος απευθύνεται λέγοντας τους ότι μοναδική ελπίδα για να ευημερήσουν, είναι η μεταξύ τους καλή συνεργασία για την πρόοδο του συνεταιρισμού.

Το 1918 είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του συλλόγου διδασκάλων Κορινθίας, θέση στην οποία θα παραμείνει για πολλά χρόνια με συμμετοχή σε ανώτατα όργανα και με συνεχή αγώνα για την βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.  

Τον Ιανουάριο του 1921 μετατίθεται στο δημοτικό σχολείο Βέλου, όμως δεν θα προλάβει να χαρεί την μετάθεση του  στο χωριό του,  καθώς αρχίζουν οι πολιτικές διώξεις των "Βασιλικών" στους "Βενιζελικούς" και καθότι ήταν στέλεχος του κόμματος των Φιλελευθέρων, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τις διαδοχικές ανά τρίμηνο μεταθέσεις του στην Λάρισα,  στην Στιμάγκα, στο Περιγιάλι,  στο Χιλιομόδι όπου και παρέμεινε για ενάμιση χρόνο μέχρι τον Μάρτιο του 1923.

Ύστερα επιστρέφει στο Βέλο ως διευθυντής του σχολείου αρρένων. Με την βοήθεια της κοινότητας,  των γονέων,  του συλλόγου ερασιτεχνών και του συναδέλφου του Αντώνιου Τσαγρή προσπαθεί και καταφέρνει να εξοπλίσει το νέο διδακτήριο με όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα διδασκαλίας,  βιβλία,  θρανία κ. α.  

Θεωρεί το δημοτικό σχολείο ως το λαϊκό πανεπιστήμιο,  όπου τα φτωχά παιδιά θα μπορέσουν να αποκτήσουν γερές βάσεις για την βελτίωση της ζωής τους και της κοινωνίας. Στηλιτεύει την άσχημη συμπεριφορά ορισμένων συναδέλφων του στους μαθητές, τους κατηγορεί για ελλειπή τεχνική διδασκαλίας, και το κυριότερο ότι δεν μελετούν τις καινούργιες εκπαιδευτικές πρακτικές, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην Παιδοψυχολογία. Πιστεύει ότι ο δάσκαλος πρέπει να βλέπει τους μαθητές σαν δικά του παιδιά,  και εκείνα να τον βλέπουν σαν φίλο χωρίς να έχουν φοβία απέναντι του.

Την ίδια περίοδο πρωτοστατεί στην δημιουργία Κοινής Χορτονομής Ιδιοκτησίας Βέλου, ο οποίος πετυχαίνει μετά από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες, την διανομή 10.000 στρεμμάτων στους απόγονους των αγοραστών της εκτάσεως, η οποία μένει αδιανέμητη από το 1814.

Το 1927 παντρεύεται την Μαρία Σωτηροπούλου με την οποία αποκτά τέσσερα παιδιά, τον Αναστάσιο,  την Παρασκευή η οποία αργότερα ακολουθεί τα βήματα του και γίνεται δασκάλα,  τον Ηλία και τον Τρύφωνα.

Το 1929 παίρνει άδεια άνευ αποδοχών και πηγαίνει στη Αθήνα όπου γράφεται στην Γεωπονική Σχολή. Σκοπός του δεν είναι μόνο να σπουδάσει γεωπόνος, αλλά και να πιέσει πολιτικά πρόσωπα για να βοηθήσουν στην κατασκευή νέου διδακτηρίου στο Βέλο, αφού μετά τον σεισμό του 1928,  το σχολείο έχει καταστραφεί και τα παιδιά στεγάζονται σε ξύλινα παραπήγματα.

Επισκέπτεται πολλά σχολεία των Αθηνών, δημόσια και ιδιωτικά και του κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το σύστημα διδασκαλίας στην Μαράσλειο Σχολή. Βρίσκει ανοικτές πόρτες στα υπουργεία καθώς πρωθυπουργός της χώρας είναι πλέον ο Ελευθέριος Βενιζέλος,  με τον οποίο τον συνδέει προσωπική φιλία.

Στο τέλος του ίδιου έτους επιστέφει στο Βέλο εγκαταλείποντας τις σπουδές του,  για οικογενειακούς λόγους και ξεκινά με την βοήθεια, της κοινότητας τον αγώνα για την κατασκευή του νέου διδακτηρίου. Έχει την χαρά να το βλέπει να ολοκληρώνεται το 1936, και να διδάξει σε αυτό.
Μπροστά από το νέο διδακτήριο - Ιούνιος 1935
Την ίδια περίοδο  είναι αντιπρόεδρος της ένωσης γεωργικών συνεταιρισμών Κιάτου. Σε επίσκεψη του υπουργού γεωργίας του Ιωάννη Μεταξά στο Κιάτο, παρουσία πλήθους κόσμου παρενέβη και καταγγέλλει την διαφθορά του προέδρου της ένωσης,  ο οποίος ήταν στέλεχος της 4ης Αυγούστου. Αυτό το γεγονός ήταν και  η αιτία  στο να αποχωρήσει από την ενεργό υπηρεσία τον Σεπτέμβρη του 1938. Παρόλα αυτά παραμένει ενεργός, αρθρογραφώντας σε εφημερίδες και περιοδικά, για θέματα εκπαιδευτικά, αγροτικά κ.α.

Το 1940 είναι μέλος στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, και συνεργάζεται στενά με τον πρόεδρο του κόμματος Αλέξανδρο Μπαλτατζή.

Ακολουθεί ο πόλεμος και η κατοχή, όπου και οργανώνει με την βοήθεια του συνεταιρισμού, διανομή στις οικογένειες, λαδιού, ζάχαρης, αραβόσιτου κ.α.

Μετά το τέλος του πολέμου εκλέγεται 3 φορές κοινοτικός σύμβουλος και συνεχίζει να δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του Βέλου και της Βόχας γενικότερα.

Απεβίωσε στις 12 Δεκεμβρίου το 1968 σε ηλικία 86 ετών. Στην κηδεία του εκφώνησε συγκινητικό επικήδειο, ο Δημήτριος Βυτινιώτης, ο οποίος υπήρξε μαθητής του και μετέπειτα δάσκαλος και διευθυντής του Δημοτικού σχολείου Βέλου.

Βέλο,
20 Ιανουαρίου 2019

Τρίτη 12 Μαρτίου 2019

Κωνσταντίνος Σ. Σχοινοχωρίτης - Όρος Φουκάς (Δεύτερη Έκδοση)


Κυκλοφορεί η δεύτερη έκδοση για το όρος Φουκάς (εδώ). Ένα βιβλίο τοπικής ιστορίας για την περιοχή της Κεντρικής Κορινθίας και ειδικότερα του δήμου Βέλου - Βόχας.

Διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία:
- "Το Ρόδι" (κ. Χρυσικόπουλος Γιάννης & Χρυσικόπουλος Ευάγγελος) στο Βέλο.
- "Plaisio" (κ. Γιαννακόπουλος Άκης) στο Ζευγολατιό.

Με εκτίμηση,
Σχοινοχωρίτης Κωνσταντίνος

Επισκεφτείτε το Ιστολόγιο του Κωνσταντίνου Σ. Σχοινοχωρίτη, "ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΣΚΕΨΗ"

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019

Δημιουργία καναλιού στο Youtube

Aκολουθήστε μας στο κανάλι του Συλλόγου Βελιωτών στο YouTube και παρακολουθείστε τις δράσεις μας αλλά και διάφορα βίντεο, πάντα με θέμα το Βέλο μας και τους ανθρώπους του.

Πατήστε εδώ και μείνετε συντονισμένοι!