Επετειακή εκδήλωση "90 χρόνια Γεωργική Σχολή ΑΧΕΠΑ" - Η Ιστορία της Σχολής και οι σύγχρονες δράσεις της

Σχετικό δημοσίευμα της Εβδομαδιαίας Εφημερίδας
"ΣΙΚΥΩΝ"
(αρ. φύλλου 177)

Το Σαββατοκύριακο της 11ης και 12ης Μαΐου, γιορτάσαμε ένα σπουδαίο επίτευγμα:

Tην συμπλήρωση 90 χρόνων αδιάλειπτης προσφοράς και ακμάζουσας δραστηριότητας της Γεωργικής Σχολής Βέλου ΑΧΕΠΑ.

Η επετειακή αυτή εκδήλωση διοργανώθηκε από κοινού με το Πρακτικό Γεωργικό Σχολείο Βέλου – ΕΛΓΟ Δήμητρα στο ιστορικό κτηριακό συγκρότημα της σχολής, ένα χώρο που με την αρχιτεκτονική του συγκινεί κάθε επισκέπτη.

Η προϊσταμένη του Πρακτικού Γεωργικού Σχολείου Βέλου ΑΧΕΠΑ, κ. Παναγιώτου Αλεξία, ανέδειξε το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η Σχολή στην τοπική κοινωνία. Παρουσίασε τη μακρά ιστορία της που χρονολογείται από το 1933, ξεκινώντας από την ίδρυσή της με δωρεά της ομογενειακής οργάνωσης ΑΧΕΠΑΝΣ έως και την τρέχουσα λειτουργία της ως Πρακτικό Γεωργικό Σχολείο Βέλου ΑΧΕΠΑ, το οποίο ανήκει πλέον στον ΕΛΓΟ Δήμητρα.

Υπό αυτή τη μορφή προσφέρει  σήμερα εκπαίδευση σε νέους αγρότες, καθώς και ποικίλα προγράμματα κατάρτισης. Παράλληλα, η σχολή διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην έρευνα και την καινοτομία, συνεργαζόμενη με φορείς του δημοσίου, πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα για την υλοποίηση προγραμμάτων βιώσιμης γεωργίας αλλά και την ανάπτυξη μοντέλων πρόγνωσης σεισμών.

Η σχολή παραμένει ένας πυλώνας εκπαίδευσης και υποστήριξης για τους αγρότες της περιοχής. Και η δέσμευση της Γεωργικής Σχολής ΑΧΕΠΑ Βέλου στην προσφορά ποιοτικής εκπαίδευσης και ουσιαστικής υποστήριξης του αγροτικού τομέα, είναι παραπάνω από εμφανής. Αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα αλληλεπίδρασης μεταξύ εκπαίδευσης, έρευνας και ανάπτυξης και συμβάλλει ενεργά στην πρόοδο της αγροτικής κοινότητας και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Για την ιστορία της Σχολής μίλησε και ο κ. Θεόδωρος Ράπτης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Βελιωτών και δημοτικός σύμβουλος δήμου Βέλου - Βόχας. Στην πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του ανέδειξε άγνωστες πτυχές της ιστορίας της Γεωργικής Σχολής και του τόπου μας εν γένει.

Θυμίζοντάς μας ότι στην θέση που βρίσκεται σήμερα η Γεωργική Σχολή θεμελιώθηκε το 1920 το πρώτο δημοτικό σχολείο του Βέλου, ντοκουμέντο που είχε αναδειχθεί σε παλαιότερη εκδήλωση του Συλλόγου (Η Ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Βέλου από την Απελευθέρωση έως το 1940). Το σχολείο αυτό δεν υφίσταται πλέον καθώς κρίθηκε ακατάλληλο μετά το σεισμό του 1928, όμως το φιλοπρόοδο Βέλο δεν συνηθίζει να εγκαταλείπει, όπως άλλωστε μαρτυρούν τα γεγονότα.

Σχολείο στην περιοχή ΑΧΕΠΑ (περίπου 1935)

Με τη ζεστή του φωνή, μίλησε για σημαντικά πρόσωπα που συνέβαλαν στην ίδρυση και την ανάπτυξη της Γεωργικής Σχολής.

Η πορεία της Σχολής δυστυχώς δεν ήταν πάντα εύκολη. Ο Εθνικός Διχασμός και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος άφησαν τα σημάδια τους, φέρνοντας δυσκολίες και προκλήσεις. Παρά τις αντιξοότητες, η Γεωργική Σχολή κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να αναπτυχθεί. Σήμερα, 90 χρόνια μετά την ίδρυσή της στέκει αγέρωχη, προσφέροντας ποιοτική εκπαίδευση στις νέες γενιές.

Ο κ. Θεόδωρος Ράπτης χαιρέτησε την προσπάθεια που καταβάλλεται για τη διατήρηση και την αναβάθμιση της Σχολής. Τόνισε, παράλληλα, τη σημασία της εκπαίδευσης ως βασικό πυλώνα για την πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου μας.

Με αυτόν τον εορταστικό τρόπο αναδείχθηκε η ενδιαφέρουσα ιστορία και η πολύτιμη συμβολή της Γεωργικής Σχολής Βέλου ΑΧΕΠΑ στην τοπική κοινωνία, ενώ συνάμα υμνήθηκαν όσοι συνέβαλαν στην ίδρυση, την ανάπτυξη και την ακμή της.

Μητροπολίτης Δαμασκηνός
(Εξώφυλλο του Time Magazine της 1.10.1945 - Άρθρο εδώ)

Όπως, ο τότε Μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνός, ο Ιεράρχης που ανέστησε την Κόρινθο μετά το σεισμό του 1928.

«Όρθιος εστάθη επάνω από τα ερείπια», αναφέρουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, και απτόητος, συμπαραστέκεται, καθοδηγεί και εμψυχώνει το έντρομο πλήθος, λειτουργώντας ανάμεσα στα ερείπια και μέσα στις σκηνές των ανθρώπων, αγιάζοντας τις ψυχές τους, σκορπώντας δύναμη και κουράγιο.» Ο ίδιος οργανώνει τον κόσμο που στήνει σκηνές και χτίζει παραπήγματα, οργανώνει συσσίτια, μοιράζει ρούχα και ζητά από το κράτος και από άλλους φορείς βοήθεια. Ο ίδιος μεταβαίνει στην Αμερική όπου καταφέρνει να συγκεντρώσει υψηλά ποσά από τους ομογενείς. Και με την επιστροφή του στην Κόρινθο, οργανώνει τις απαιτούμενες ενέργειες ανοικοδόμησης της Κορινθίας, μέσω του Αυτόνομου Οργανισμού Σεισμοπαθών Κορίνθου (ΑΟΣΚ) στον οποίο προεδρεύει.

Όπως, ο φιλόπατρις Κορίνθιος Γεώργιος Φίλης με καταγωγή από την Στιμάγκα Κορινθίας. Μαζί με πολλούς συντοπίτες του, αναχώρησε το 1903 για την Αμερική. Όμως η αγάπη του για την πατρίδα παρέμεινε άσβεστη. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της, διατελώντας αντιπρόεδρος της οργάνωσης την περίοδο 1927-28 ενώ ανέλαβε και την προεδρία της την περίοδο του 1930-1931. Οργάνωσε την πρώτη εκδρομή της ΑΧΕΠΑ στην Ελλάδα, η οποία και αποτέλεσε την αρχή μιας ιδιαίτερης σχέσης της οργάνωσης με την μητέρα πατρίδα. Ανέλαβε τη θέση του Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ανορθώσεως Κορίνθου και διοργάνωσε εράνους για ρουχισμό αλλά και για τη συγκέντρωση χρηματικών ποσών για άμεση αποστολή στην περιοχή της Κορινθίας.

Γεώργιος Φίλης 
(Δημοσίευση της κας Ελευθερίας Δαλέζιου εδώ)

Όπως, τα μέλη της επιτροπής σεισμοπαθών Βέλου, Αλέξανδρος Οικονομόπουλος, Μιχαήλ Μανάρας, Ιωάννης Παπακυριάκος και Τρύφωνας Ράπτης, οι οποίοι με πρωτοβουλίες τους και εκπροσωπούμενοι στο ΔΣ του ΑΟΣΚ από τον τελευταίο, ενήργησαν προκειμένου να ανακουφίσουν αρχικά τους πονεμένους συγχωριανούς μας και επέτυχαν τη δημιουργία της Γεωργικής Σχολής ΑΧΕΠΑ στο Βέλο.

Όπως, τους Έλληνες της ξενιτιάς, εν προκειμένω τους Έλληνες της  ομογενειακής οργάνωσης ΑΧΕΠΑΝΣ. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι όλοι τους ήταν μετανάστες, θύματα της βαθιάς οικονομικής κρίσης που μάστιζε τη χώρα την περίοδο που μετανάστευσε και ο Γεώργιος Φίλης. Οι περισσότεροι αγρότες που βίωναν την κρίση της σταφίδας και αναγκάζονταν ακόμα και να υποθηκεύσουν τα κτήματά τους για να πληρώσουν το εισιτήριο για ένα καλύτερο μέλλον. Όμως η αγάπη τους για την πατρίδα δεν ξεχάστηκε και δίχως δεύτερη σκέψη συνέδραμαν τους ζητήθηκε (και συνεχίζουν συνδράμουν με κάθε τρόπο), στηρίζοντας ουσιαστικά τον Ελληνισμό.

Αλλά και έντονες μνήμες ήρθαν στο νου όσων «έζησαν» την Σχολή, μνήμες τις οποίες μοιράστηκαν με τους λοιπούς παρευρισκόμενους. Όπως του Βελιώτη κ. Παναγιώτη (Τάκη) Πανόπουλου, ο οποίος επισκεπτόμενος την έκθεση μαζί με τη σύζυγό του και Βουλευτή Κορινθίας κ. Μαρία Ελένη (Μαριλένα) Δημητρίου Σούκουλη – Βιλιάλη, μας αφηγήθηκε τις παιδικές αναμνήσεις του ως «μαθητής της ΑΧΕΠΑ», όταν μετά τον σεισμό των Αλκυονίδων του 1981, η Γεωπονική Σχολή λειτούργησε προσωρινά ως σχολική μονάδα.

Η ιστορία της Γεωργικής Σχολής Βέλου ΑΧΕΠΑ αποτελεί μια ιστορία τόλμης, αφοσίωσης και προσφοράς και όλοι ευχόμαστε να μας εμπνέει "εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων".

Απόφαση της Κοινότητας Βέλλου για την ονοματοδοσία της Οδού ΑΧΕΠΑ,
τιμές στον Μητροπολίτη Δαμασκηνό, τον Γεώργιο Φίλη και το Σωματείο ΑΧΕΠΑ
(Η σφραγίδα της Κοινότητας Βέλλου με την Αγία Μαρίνα. Μετά το 1946 αντικαταστάθηκε με το εθνόσημο και την κορώνα)

Σχετικό δημοσίευμα της Εβδομαδιαίας Εφημερίδας
"ΣΙΚΥΩΝ"
(αρ. φύλλου 264)

Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε το βίντεο από την εκδήλωση, στο κανάλι μας στο YouTube.